آزمون‌های رایج زبان انگلیسی در ایران
در اکثر کشورهای جهان به علت اهمیت و کاربرد گسترده زبان انگلیسی، آموزش این زبان از اهمیت خاصی برخوردار شده است. نمی‌توان حجم وسیعی از اطلاعاتی که هر روزه به زبان انگلیسی از طریق اینترنت و مقالات علمی در سراسر جهان منتشر می‌شود، نادیده گفت و ادعا کرد که می‌توان با استفاده از ترجمه‌ها خود را همگام با دانش بشری کرد. برای دسترسی به علم و تکنولوژی روز دنیا باید خود را به دانش زبان دوم که ترجیحاً زبان انگلیسی است مجهز نمود. بدون دانش کافی زبان انگلیسی، شما حداقل در دنیای اینترنت بی سواد محسوب می شوید.
آزمون‌های رایج در ایران:
در حال حاضر در کشور ما پنج آزمون جهت نجش سطح آگاهی از زبان انگلیسی زبان آموزان پیشرفته‌ای که قصد شرکت در امتحانات پیشرفته بین‌المللی یا آزمون دکتری داخل کشور را دارند، برگزار می‌گردد که عبارتند از:
IELTS , TOLIMO, MCHE, TOEFL و GRE
GRE
برای کسانی که مایل به ادامه تحصیل در دانشگاههای آمریکا، اروپا و اقیانوسیه هستند، می‌باشد.
TOLIMO
آزمون پیشرفته زبان سازمان سنجش و آموزش کشور است که همان‌طور که نامش پیداست توسط سازمان سنجش برگزار می‌گردد. اینآزمون شامل 140 سوال چهار گزینه ای و یک سوال در بخش نوشتاری در حیطه های زبانی زیر است:
- بخش نوشتاری( یک سوال و مدت پاسخگویی 30 دقیقه)
- ساختار و نوشتار زبانی( 40 سوال و مدت پاسخگویی 30 دقیقه)
- خواندن و درک مطلب( 50 سوال و مدت پاسخگویی 55 دقیقه)
- درک مطلب شفاهی( 50 سوال و مدت پاسخگویی 35 دقیقه)
دامنه نمره کل از 217 تا 657 است. نمره بالاتر از 600 عالی ، بین 520 تا 599 خوب، بین 480 تا 519 متوسط و کمتر از 479 ضعیف تلقی می شود. لازم به ذکر است که بخش نوشتاری نمره جداگانه دارد و نمره آن بین 1 تا 6 می باشد که در کنار نمره کل در کارنامه درج خواهد شد.
MCHE
در مقایسه با امتحانات تافل و IELTS ، ساده‌تر و کم هزینه‌تر است. امتحان MCHE به عنوان مجوز ورود دانشجو به دوره دکتری داخل کشور تلقی می‌شود و اگر دانشجویی این مدرک زبان را نداشته باشد، نمی‌تواند به دوره دکتری وارد شود، ولی تنها در داخل کشور دارای اعتبار است.
هم‌اکنون فارغ‌التحصیلانی که برای جستجوی کار در خارج از کشور اقدام می‌کنند، باید حتماً دارای یکی از دو مدرک تافل یا ایلتس باشند. هزینه شرکت در این دو آزمون تقریباً زیاد است، اما این دو دارای اعتباری بین‌المللی هستند.
IELTS
بطور کلی دارای دو نسخه مختلف است: دانشگاهی و عمومی
نسخه دانشگاهی این آزمون باید توسط کسانی که مایلند در مقاطع کارشناسی و تکمیلی در کشورهای فوق الذکر تحصیل کنند ، گذرانده شود.
نسخه عمومی آزمون مخصوص کسانی است که مایلند در کشورهای انگلیسی زبان کار کنند ، آموزش های حرفه ای ببینند یا تحصیلات متوسطه خود را تکمیل نمایند.
هر دو نسخه آزمون دارای 4 بخش هستند و همیشه به ترتیب زیر برگزار می شوند.
· شنیدن (40 دقیقه)
· خواندن (60 دقیقه)
· نوشتن (60 دقیقه)
· مکالمه (10-15 دقیقه برای هر متقاضی)
آزمون IELTS میزان توانایی های زبان افراد آزمون شده را تعیین می کند. در این آزمون نمره قبولی یا مردودی وجود ندارد ، بلکه در آن طیفی از نمرات داده می شود که طی آن توانایی های شما در هریک از آزمون های چهارگانه و نیز نمره عمومی شما تعیین شده است. وقتی شما درخواست ورود به دانشگاه یا کالجی را تسلیم می کنید آنها تعیین می کنند که برای پذیرش در هر دوره آموزشی شما چه طیفی از نمرات مختلف را باید بدست بیاورید
TOEFL
داشتن همان‌طور که گفته شد. برای تمامی متقاضیان غیر انگلیسی زبان که قصد ورود به کالج‌ها یا دانشگاههای انگلیسی زبان را دارند، ضرورت دارد. این آزمون برای اولین‌بار در سال1964 برگزار شد و هم‌اکنون در بیش از 110کشور جهان قابل اجراست. شمار کسانی که تاکنون مدرک تافل را اخذ کرده‌اند نیز بیش از 20میلیون نفر است. این آزمون از سال 2005 از حالت برگه‌‌ای یا paper-based (PBT) و کامپیوتری یا computer-based (CBT) خارج شد و هم اکنون به صورت اینترنتی یا Internet-based test (IBT) برگزار می‌شود. نت برداری تنها در این نوع تافل مجاز می‌باشد ، ضمناً موارد امتحانی نیز تاحدی تغییر کرده است. با پاسخ صحیح دادن به 65 تا 70 درصد از سوالات می‌توان نمره قبولی را کسب کرد. امتیاز آن برای 2سال قابل استفاده است و پس از آن باطل می‌گردد. این آزمون که چهار ساعت به طول می‌انجامد، 4بخش دارد و هر بخش برای سنجش یکی از مهارت‌های زبانی می‌باشد.(البته در هر بخش نیاز به بکارگیری مهارت‌های دیگر نیز هست.)
موارد امتحانی در امتحانات TOEFL، MCHE, IELTS تقریباً با هم مشابه و شامل موارد زیراست:
1. خواندن (reading) : در این بخش پس از آوردن متن‌های کوتاه، پرسش‌هایی در خصوص محتوی، منظور نویسنده و نتیجه‌گیری از متن، مطرح می‌گردد. در شیوه جدید آزمون تافل (اینترنتی) در سوال‌ها، تفسیر کردن، پرکردن جای خالی و تکمیل کردن خلاصه متن گنجانده شده است. به طور کلی در این مورد دانش اولیه کفایت نمی‌کند بلکه باید از راه قیاس و نتیجه‌گیری پاسخ داد.
2. گوش دادن(listening) : در این قسمت سوالاتی در خصوص عقیده و منظور صحبت کننده (یک شخص) یا مکالمه کنندگان (دونفر) که پخش شده است، مطرح می‌گردد. از آنجا که این جملات یکبار پخش می‌شوند پس مهارت فرد شنونده باید در سطح بسیار بالایی باشد که حتی اگر نمی‌تواند بخوبی صحبت کند، ولی باید بتواند حرفهای دیگران را بفهمد.
3. صحبت کردن(Speaking) : این مورد جزو تغییرات به وجود آمده در نوع جدید(اینترنتی) است. شخص آزمون دهنده باید در این بخش به پرسش‌های مطح شده که در مورد علایق و تجربیاتش است، پاسخ دهد. انتظار می‌رود شخص در این بخش نظر و اطلاعاتش را به وضوح و درست و مرتبط با موضوع ارائه دهد و حتی از نظرش دفاع کند.
4. نوشتن(Writing): در این بخش در مورد موضوعی خاص ، آزمون دهنده باید مطلبی بنویسد و نظر خود را با دلایل بیاورد. در نتیجه باید کاملاً از لحاظ ذخیره لغات و مهارت نگارش قوی باشد. همچنین در این قسمت شما باید روش مقاله‌نویسی را یاد گرفته باشید، زیرا کیفیت و نحوه نگارش شما بررسی خواهد شد.
ساختار دستوری(STRUCTURE) که جزو شیوه‌‌های قبلی بوده است در حال حاضر وجود ندارد. اما روشن است که بدون آشنایی کافی با گرامر نه خوب می‌توان صحبت کرد و نه خوب می‌توان نوشت.
